titanic museum

Giant Causeway in Noord-Ierland bij zonsondergang, foto gemaakt met lange sluitertijd

Van 14 t/m 23 mei 2015 gaat onze reis naar Noord Ierland. We vliegen op Belfast. In onze gehuurde Fiat 500L bezoeken we eerst de stad Belfast. Een stad met een heftige historie met indrukwekkende muurschilderingen. Iets wat eigenlijk zo dichtbij gebeurd is, waar wij ons niet heel bewust van zijn geweest. Een gids rijdt ons met een zwarte taxi langs al deze muurschilderingen. We brengen verder een bezoek aan de Crumlin Road Goal en het Titanic Museum.

Daarna rijden we richting het noorden langs de kust waar we prachtige tuinen, kastelen en kusten bezoeken. We overnachten in Cushendun. Er blijken hier verschillende filmlocatie’s te zijn van de populaire serie Game of Thrones. We bezoeken o.a. de prachtige Dark Hedges. De volgende bestemming is Bushmills waar je de prachtige Giant Causeway kan bezoeken. Helaas wil het weer niet zo meewerken. We bezoeken nog de Bushmills distillery en diverse plaatsen in de buurt zoals Castlerock en Ballintoy. Een dag met mooi weer brengt ons met de ferry naar Rathlin Island. Een eiland met maar 100 permanente bewoners.

Ook de stad Londonderry bezoeken we met donkere wolken, ook hier muurschilderingen in een wijk waarin wij de spanning nog voelen. We horen later de verhalen van onze B&B eigenaars over wat hier een aantal jaren geleden allemaal is gebeurd en dit is heftig. We rijden ook nog een middagje naar het echte “Ierland” en bekijken de Donegal kust. Op de terugreis naar Belfast rijden we nog door de bijzondere Sperrin Mountains. Tijdens onze reis hebben we geslapen bij verschillende B&B’s, die we van te voren hadden geboekt.

Donderdag 14 mei 2015 Op weg naar Belfast

Rond half 10 zijn we klaar voor vertrek richting Schiphol. Het is rustig op de weg dus met een uurtje staan we bij P3. We kunnen gelijk mee met de shuttlebus en naar de incheckbalies. Hier blijken we een “speedy boarding” ticket te hebben dus we kunnen zo voorbij de rij lopen en zijn de eerst volgende die aan de beurt zijn. Dit betekent ook dat we als 1 van de eersten mogen boarden en rond 12.30 uur vertrekken we. De vlucht duurt 1:15 uur. Omdat de klok een uurtje teruggaat staan we voor 13 uur alweer in Belfast op de grond. Het gaat allemaal heel snel en we zijn als 1 van de eersten bij de balie van Europcar. Tijdens onze reis zal een crèmekleurige Fiat 500L ons vervoersmiddel zijn, een aparte auto met veel ruimte.

Dan begint de uitdaging weer van links rijden, dat valt in het begin niet mee en we zitten meteen al op de verkeerde route. Als we
de weg weer af willen gaan blijkt de A6 afgesloten en moeten we noodgedwongen weer de snelweg op. We hebben geen navigatie en geen wegenkaart dus we hebben werkelijk geen idee waar we nu eigenlijk heen gaan. Bij een benzinepomp proberen we een wegenkaart te kopen maar die blijken ze niet te verkopen. De jongen achter de balie is wel zo aardig om aan ons uit te leggen hoe we moeten rijden. Zo komen we weer op de M2 en kiezen we zowaar de goede afslag en zonder wegenkaart vinden we het adres van onze eerste B&B in Belfast. Het is dan wel inmiddels half 4 geweest. Er blijkt niemand thuis en we krijgen ook niemand telefonisch te pakken. We rijden eerst maar naar een supermarkt om inkopen te doen en als we terugkomen is er wel iemand aanwezig bij de B&B. We krijgen een kamer aan de voorzijde.

Daarna gaan we op zoek naar een bushalte waar lijn 1 ons in een roze dubbeldekker naar het centrum van Belfast brengt. Bij Welcome Belfast vinden we dan eindelijk een wegenkaart en andere info over de stad. Inmiddels zijn de meeste winkels wel dicht en besluiten we maar iets te gaan eten. Terwijl we zitten te eten begint de grote schoonmaak in het restaurant, eerst komt er een stofzuiger langs en daarna de mop. Heel apart dat je dit allemaal doet als er gasten zitten te eten. Personeel is wel erg aardig en heeft de tijd om rustig even een praatje te maken. Met dezelfde bus keren we terug naar de B&B.

Vrijdag 15 mei 2015 Sightseeing Belfast – Muurschilderingen en Crumlin Road Goal

Rond 8 uur staan we alweer naast ons bed en na het ontbijt nemen we opnieuw bus 1 naar het centrum. We bezoeken wederom de Tourist Office omdat we graag de muurschilderingen willen bezoeken m.b.t. de heftige strijd tussen de protestanten en katholieken. Uitleg is dan wel gewenst. Een wandeltour van 3 uur is een optie maar die begint pas om 11 uur of we kunnen een taxitour doen van 1,5 uur. We kiezen voor het laatste en bellen een willekeurig bedrijf op die dit aanbiedt. En ja hoor 15 minuten later staat er een zwarte taxi voor de deur.

Onze chauffeur blijkt met een giga Iers accent te spreken en is nauwelijks te verstaan. We zitten regelmatig elkaar aan te kijken omdat we er niets van verstaan. Eigenlijk is het best wel een beetje hilarisch. We bezoeken verschillende muurschilderijen die zowel over het conflict gaan als over andere “wereld”zaken. We zien de hekken tussen de protestante en katholieke wijken die ten tijde van het conflict in de avond dicht gingen. We horen over de vele moorden die gepleegd zijn, de bommen, de IRA, Sinn Fein en bezoeken de “Peace Wall” en de vele herdenkingsmonumenten. We zien de huizen aan de beiden kanten van de muur. Tuinen die helemaal omringd zijn met hekken en zelfs met overkappingen i.v.m. de bommen die over de muur gegooid werden. Vele jonge mensen zijn hier gestorven. Het hele conflict duurde van 1969 tot 2000. En ook al is dit officieel verleden tijd, nog broeit hier iets.

Onze chauffeur blijkt katholiek te zijn en in de katholieke wijk gaan we veel uit de auto en krijgen we uitgebreide uitleg. Als we oversteken naar de protestante wijk dan mogen we zelf uit de auto en blijft onze chauffeur in de auto. Ook krijgen we hier geen uitgebreide uitleg. En wij weten er eigenlijk maar weinig van, terwijl het zo dichtbij is. En dan ook het feit dat Noord Ierland een deel van Groot Brittannië is maar dat veel mensen zich hier juist Iers voelen. En dit geldt zeker voor de katholieken de grootste populatie.

We worden afgezet bij Crumlin Road Goal, een oude gevangenis. Eerst kijken we zelf even rond in de winkel en in de 300 meter lange tunnel die de gevangenis verbond met de rechtbank aan de overzijde van de straat. De rechtbank is inmiddels een vervallen gebouw. Om half 1 kunnen we met een rondleiding mee. We starten in de zogenaamde ontvangstruimte waar alle gevangenen binnen kwamen. De gevangenis was in gebruik van 1840 t/m 1996. Daarna komen we op een soort centraal middelpunt met 4 vleugels: A,B,C en D. De ene vleugel was voor de vrouwen, de andere voor kinderen en de andere 2 voor de mannen. We krijgen de cellen te zien, de postkamer, de keuken, de isoleercel en ook cel waar de mensen de laatste dag in doorbrachten voordat ze “opgehangen” werden. We krijgen de “strop” te zien en de weg die de doodskist aflegde naar een onbekend graf binnen de gevangenismuur. Ook veel politieke gevangenen hebben hier gevangen gezeten. Nadat er rellen uitbraken en er een bom in de gevangenis was ontploft werd de gevangenis gesloten. De gevangenis is niet meer van deze tijd, er zitten bijvoorbeeld geen wc’s in de cellen. Het complex ziet er echter nog mooi uit, er is veel geld in gestoken om er een toeristische attractie van te maken. Meer dan de bouw ooit gekost heeft zo’n 150 jaar geleden.

Daarna nemen we bus 26 naar het Titanic museum. Inmiddels regent het flink. Voor het museum betalen we 15,50 pond p.p. Het is nog een vrij nieuw museum met veel digitale schermen, bewegende exposities, interactief en echt gericht op beleving. Het gaat over de periode vanaf 1900, de industrieën, de scheepsbouw en natuurlijk de Titanic. We maken ook nog een soort ritje in een gondel met zicht op hoe de mensen de schepen bouwden. Erg leuk gedaan. Verder informatie over de gebruikte materialen, de interieurs van de hutten en een film over het zoeken van de resten van de Titanic op de zeebodem. Wij vermaken ons de gehele middag in het museum terwijl het buiten regent. Daarna met de bus terug naar het centrum om een hapje te eten. We belanden bij een zeer drukke pizzeria Little Wings en eten daar goed voor een redelijke prijs.

Zaterdag 16 mei 2015

Tijd om afscheid te nemen van Belfast. Na het uitchecken rijden we nog even langs de supermarkt en daarna gaan we op weg richting Carrickfergus. We hoeven de snelweg niet meer op en nemen gelijk de A2. Bij Carrickfergus kijken we bij het kasteel en bezoeken we het dorpje. Na even zon komt er toch weer regen en dit wisselt zich continue af. We vervolgen de kustroute langs Whitehead en Larne. Bij het dorpje Glenarm nemen we een kijkje bij de Walled Garden en maken we een wandeling rondom het kasteel. De tuin ziet er prachtig uit met vele soorten tulpen, fruitbomen in de bloesem, prachtige heggen en mooie ronde buxusbollen.

Onze volgende stop is het kleine dorpje Carnlough, met een schattige haven. We kunnen hier een wandeling maken naar een waterval. Dit besluiten we dan maar even te doen. Maar alweer krijgen we een regenbui op ons hoofd. Je blijft continue laagjes kleding aan en uit doen. We lopen tussen de bramenstruiken en weilanden met schapen. Een oude man wijst ons de weg naar de waterval. Het blijkt daar erg rustig te zijn, we komen maar 2 andere mensen tegen en de waterval is mooi. Gelukkig verloopt de terugweg redelijk droog. Na een koffiestop rijden we naar het zandstrand van Waterfoot en een plek waar mensen staan te vissen. In Cushendal zochten we nog naar een bepaalde visstek maar we hadden de juiste afslag gemist. En zo waren we opeens in Cushendun en gaan we maar op zoek naar onze B&B Sleepy Hollow. Deze hebben we snel gevonden en we worden zeer hartelijk ontvangen. Het ziet er “popperig” uit met allemaal bloemetjes in het tapijt, de gordijnen, in het behang en zeer veel overvloedige decoraties. Onze kamer ziet er net zo uit en heeft een gigantisch bed wat ongeveer de hele ruimte beslaat. Er wordt gelijk koffie voor ons gezet en dit wordt geserveerd met cake, chocolade en allerlei andere lekkere dingen.

Er wordt ons verteld dat het in de avond druk kan zijn om ergens te gaan eten i.v.m. de motorraces in Portrush. De vrouw des huizes zorgt daarom voor een reservering voor ons om 18 uur in de pub in Cushendun. We rijden voor het eten eerst nog naar Torr Head een soort uitkijkpunt aan de kust. Daarna gaan we naar de pub om te gaan eten. Als we hier aankomen blijft onze reservering om 19 uur te staan en niet in de pub maar in het net geopende restaurant op de bovenverdieping. Het wordt dus geen barmeal maar gewoon een a la carte maaltijd. Reinier kan beginnen aan een Guinness bier en we eten uiteindelijk allebei een heerlijk visje. Als toetje koffie met appelpie met icecream. Daarna gooit Reinier nog even zijn hengel uit in de haven. Het is echter erg koud dus lekker terug naar de warmte van de B&B.

Zondag 17 mei 2015 Wandelen langs heel veel watervallen

Na een nacht onder een veel te dik en te warm dekbed zijn we alweer vroeg wakker. We kunnen echter pas om half 9 aanschuiven aan het ontbijt. Er zijn gasten uit Canada en Amerika. Wederom eten we toast met ei en heerlijke bacon. Na het ontbijt gaan we naar Glenariff Forest Park. We moeten een heel stuk omhoog rijden en als we bij de poort aankomen blijkt deze gesloten en dat alles gesloten is voor zowel verkeer als voetgangers. Net als de andere mensen parkeren we gewoon voor de poort en gaan we toch te voet het park in. Het is zondag en er is toch niemand aan het werk. We zien een nieuwe asfaltweg en vele machines die een nieuwe parkeerplaats aan het aanleggen zijn. We lopen de waterfall trail. Onderweg krijgen we wederom regelmatig een regenbui. We zien 2 watervallen en daarna komen we zomaar bij een restaurant wat zowaar open is. Tijd voor een kop koffie en dan verder naar de volgende waterval. Daarna volgt nog een flinke wandeling omhoog door het bos. We zien nog een eekhoorn die snel de boom inrent.

Om half 1 zijn we terug bij de auto en nemen we een andere route terug naar Cushendall. In de middag brengen we nog een bezoek aan het Ballypatrick Forest en maken we nog een wandeling tot aan een oude Ierse brug. Deze keer houden we het droog. Daarna rijden we wederom nog een keer naar Torr Head en daarna naar Murlough Bay. We kunnen helemaal naar beneden rijden met prachtige uitzichten. We lopen het laatste stukje van de weg uit. In de avond eten we bij de kraam in de haven van Cushendun. Eerst op de natte picknickplek en daarna maar gewoon in de auto omdat het weer gaat regenen. Na een bezoek aan de Cushendun Caves gaan we terug naar de B&B.

Maandag 18 mei 2015 The Dark Hedges… en andere “Game of Thrones” plekjes

Na wederom een warm nachtje en het ontbijt gaan we wederom weer verder trekken. We pakken de A2 noordwaarts en slaan af naar de Glendun Scenic Route. Een mooie weg door een dal langs een riviertje en we komen niemand tegen. De blauwe lucht wordt afgewisseld met donkere wolkenpartijen. Regen wisselt af met zon maar het is vooral koud maar 8°C. We rijden over de berg Slieveanorra en daarna bezoeken we de Dark Hedges. Een beroemd laantje met prachtig gevormde bomen. We zijn niet de enigen hier, er volgen snel meer auto’s. Het blijkt plek uit “The Game of Thrones”. Nadat we een paar foto’s hebben genomen rijden we verder naar Ballycastle. In de haven informeren we over een bezoek aan Rathlin Island. De snelle boot is net weg en de volgende boot gaat pas om 13 uur, dus dan zouden we niet veel tijd meer hebben voor op het eiland. We besluiten maar verder te rijden en dit een andere keer te doen.

We rijden verder richting “The Giant Causeway” en als we daar aankomen blijkt dit een behoorlijk toeristisch gebeuren waarvoor we 9 pond moeten betalen. Als voetganger mag je er wel gewoon doorheen maar er zijn in de buurt nergens mogelijkheden voor gratis parkeren. We besluiten maar gewoon door te rijden naar Bushmills. Vanuit Bushmills blijkt er een wandelroute te zijn van 3 mile langs een oude spoorlijn en die komt uit bij “The Giant Causeway”. We besluiten dit maar te gaan doen en lopen even later langs een golfbaan en daarna langs de duinen met onder ons een strand en een woeste zee. Op de klif staat een prachtig huis en uiteindelijk komen we wederom bij de entree en kunnen we nu gratis door de poort. Helaas begint het weer te regenen en later zelfs te hagelen. De stenen worden glibberig en modderig en de lucht is helemaal grijs en wit en niet echt fotogeniek. We maken een paar foto’s en besluiten in de avond terug te komen. Op de terugweg krijgen we nog een keer een flinke regenbui.

Het is inmiddels 16 uur geweest als we terug zijn en we gaan maar op zoek naar onze Cottesmore B&B net buiten het centrum van Bushmills. We worden ook hier weer zeer hartelijk ontvangen en gelijk staat er weer koffie met koekjes voor ons klaar. Het avondeten wordt Fish & Chips in de Hip Chip. Je krijgt een grote kartonnen doos met een bekertje mayo en daarna ga je twee deuren verder de pub in. Hier bestel je bier en zo kan je aldaar eten en drinken. Na het eten gaat 1 van de stamgasten nog een praatje met Reinier aan en Reinier biedt hem een drankje aan. We kunnen hem eigenlijk amper verstaan, maar wat we wel verstaan is dat hij een “hug” wil geven aan Reinier. Je maakt hier zo wel wat mee en komen bijna niet meer weg.

In Portballintrae gooit Reinier nog even de hengel uit maar de zee is zo ruig dat het niet echt een succes wordt. Tegen 8 uur gaan we naar “The Giant Causeway” en de P-plaats is nu zo goed als leeg en we hoeven nu niet meer te betalen. We lopen naar beneden en ondanks het inrijverbod blijken er toch verschillende auto’s helemaal naar beneden te zijn gereden. Het is nu een stuk rustiger. We installeren het statief en maken met foto’s tot de zon ondergaat. Ons autootje staat er nog eenzaam en alleen. We gaan terug naar de B&B en kletsen nog een tijdje met de eigenaar. De ramen gaan deze keer maar open, want verwarmingen staat ook hier weer heel warm en zijn niet uit te krijgen.

Dinsdag 19 mei 2015 Bushmills distillery en de Mussenden Tempel

Na het ontbijt lopen we naar de Bushmills distilleerderij welke vlakbij de B&B is. We betalen 7,50 pond entree en kunnen gelijk met de eerstvolgende tour mee. Er mogen geen foto’s gemaakt worden. Het ziet er allemaal netjes en verzorgd uit en vooral heel groot. De gerst wordt hier met warme lucht gedroogd terwijl dit in Schotland gedaan wordt met een vuurtje van turf. Daarna wordt het vermalen en dan wordt het met water uit de Bush rivier opgestookt. Het suikerwater wordt met gist gemengd zodat er alcohol en CO2 ontstaat. Daarna wordt het mengsel 3 x gedistilleerd. Daarna wordt het weer verdund en gaat het in gebruikte vaten waar al eerder alcoholische dranken zijn gemaakt zoals wijn. Er zijn whiskeys van 10, 12, 15 en 20 jaar oud. Hoe langer de whiskey in het vat zit hoe minder er van overblijft en hoe meer gekleurd door de interactie met het hout en ook hoe duurder. De vaten worden maximaal 3 x gebruikt. We zien hoe de whiskey in de flessen gaat, het etiket krijgt en ingepakt wordt. En daarna mag je natuurlijk ook nog whiskey proeven en dat om kwart over 10 in de ochtend.

Bij de B&B staat wederom de koffie voor ons klaar en daarna vervolgen we onze weg langs de Coastal Route via Portrush naar Portstewart. Het weer is wederom wisselvallig. Via Coleraine rijden we verder noordwaarts en nemen we de afslag naar Castlerock. Hier parkeren we bij een saai uitziend caravanpark en beginnen we met een wandeling. We lopen langs de kust waar we letterlijk wegstormen door een zeer koude wind. In de verte zien we de Mussenden Tempel en we vragen ons af of we daar ook kunnen komen. We gaan de klif af via een klein paadje en er blijkt inderdaad een pad naar de tempel en Belvedère. En we blijken op deze manier gratis toegang te hebben omdat we geen gebruik maken van de officiële ingang. We kijken bij een soort ronde open toren waarvan we denken dat dit dan Belvedère zal moeten zijn.
Daarna kijken we bij de tempel. Wederom begint het te regenen en later weer te hagelen, we zijn blij met onze regenbroeken.

Langs de kliffen nemen we dezelfde route terug en dalen weer af richting strand en vinden een iets kortere route die beter beschut is. In het dorpje kijken we nog even bij de kerk en drinken nog koffie bij een authentiek winkeltje waarbij we uitzicht op zee hebben en wederom regent het weer. We vervolgen de kustroute weer en bezoeken nog punt Magallan en toen maar de snelle binnenland route terug naar Bushmills. Deze avond eten we bij de Scottish House, een bar met boven een eenvoudig restaurantje We kunnen hier goed eten en daarna terug naar de B&B. In de avond rijden we nog naar het haventje van Ballintoy. Dit blijkt een leuke haven en door de storm slaan de golven over de kade heen wat een spectaculair gezicht is. De zon laat zich ook nog even zien wat het haventje even in een gouden gloed zet. We blijven tot de zon ondergaat en rijden dan terug naar Bushmills.

Woensdag 20 mei 2015 Een dagje Rathlin Island

Deze morgen zitten we met 3 mannen aan het ontbijt die de Coastal Route lopen en vandaag naar Ballycastle gaan lopen. Ze vertellen ons dat ze ieder jaar gezamenlijk een weekje gaan wandelen. Onze route gaat ook naar Ballycastle maar dan met de auto. We zijn op tijd voor de snelle ferry maar die blijkt uitverkocht te zijn. We moeten afwachten of er misschien mensen niet op komen dagen anders moeten we een paar uur wachten op de langzame boot. We hebben geluk want er komen 5 plekken vrij en zo kunnen we toch mee met de boot naar Rathlin Island. De zee is nog vrij ruig en er staan hoge golven. Na zo’n 25 minuten staan we op het eiland.

We vragen aan iemand hoe we bij de vogelrotsen kunnen komen. Dit blijkt te kunnen met Bert’s Puffin Bus die vol blijkt te zitten met allemaal gepensioneerde verpleegsters die gezamenlijk een dag uit zijn. Het is een dolle boel en we hebben ons echt “blauw” gelachten. Ze vertaalden voor ons wat de chauffeur vertelde omdat wij het weer eens niet konden verstaan. Omdat de Seabird Center en de weg onder constructie is stoppen we al bij Kepple. We vinden het wel wat sneu voor de dames want zij kunnen de vogels niet zien. We gaan nog even op de foto met de dames en dan lopen wij de weg omhoog om op zoek te gaan naar de vogels. Helaas vinden we geen papegaaiduikers maar wel alken, drieteenmeeuwen en guillemots. (even geen idee hoe ze in het Nederlands heten). We lopen over een soort schapenpaadje helemaal langs het hek langs de klif, niet echt een officieel pad. We eten ons meegebrachte broodje op de kliffen en lopen uiteindelijk met wat klim- en klauterwerk terug naar onze uitstapplek.

Dan moeten we de nog ruim 3 mile teruglopen over de weg. Waar het eerste zonnig met een blauwe lucht was trekt het weer dicht en wordt de lucht grijs. Boven het vaste land regent het alweer. We lopen omhoog en omlaag en af en toe passeert er een auto, een tractor met een gierwagen en de Puffinbus. Er staan veel verlaten huisjes langs de weg. Ook vele oude auto’s maar weinig menselijk leven, alleen maar vogeltjes, schapen en een paar geiten. We kijken nog een tijdje rond op het eiland. We lopen nog even binnen bij de Visitor Center. Hier staat een dame die sinds november op het eiland woont en uit Zimbabwe komt. Haar man had hier gesolliciteerd als assistent voor de boeren alhier. De kinderen zitten op het eiland op school. In totaal zitten er 9 kinderen op de school. Wel apart om op een eiland te wonen met maar 130 mensen. Er zijn weinig vaste banen en de meeste mensen leven van de boerderij, de visserij, toerisme of werken bij de ferry. Dit is het beste werk omdat deze het hele jaar door vaart.

Omdat de snelle boot van 16.15 uur vol is moeten we wachten op de langzame boot van 17.30 uur. Dit is ook echt de laatste boot van vandaag. De zee is gelukkig een stuk rustiger geworden en het weer is ook weer opgeklaard. In 40 minuten staan we weer aan de vaste wal. We hebben inmiddels wel trek gekregen en halen vis bij “Mortons” een zeer drukke “afhaal”zaak. Daarna op weg naar Eglinton waar onze volgende B&B Lilekoi is gevestigd. Het blijkt een prachtig huis met zeezicht te zijn, modern en ruim ingericht. We worden zeer gastvrij ontvangen en krijgen gelijk thee met allerlei lekkers voorgeschoteld. In de B&B ook veel Japanse details, later blijkt dat de zoon des huizes via allerlei omzwervingen een Japanse vrouw heeft gevonden en nu aldaar woont.

Donderdag 21 mei 2015 Londonderry… toch nog grimmig

Na een nachtje prima slapen kunnen we aan een “Full Irish Breakfast”. Na het ontbijt kletsen we nog een tijdje met de eigenaren over de bouw van het huis in 2009 en alle tegenslagen die ze hierbij ondervonden. Ze zijn zeer open overal over en vooral ook heel grappig. We gaan op weg naar Londonderry en met de tip dat we in het park gratis kunnen parkeren. En dan kunnen we via de “Peace”-brug naar het centrum lopen. Deze brug ligt er sinds 2011 en kan alleen gebruikt worden door fietsers en wandelaars. We komen daarna uit bij de Guildhall, een prachtig gebouw met info over de geschiedenis van de stad. Dit gebouw is in 1972 opgeblazen door een bom van de IRA en het glas van de glas-in-lood-ramen was voor een groot deel vernietigd. Alles is echter weer herbouwd.

Daarna wandelen we over de stadmuren welke we af en toe verlaten voor een koffietentje of het bezoeken van een kerk. Ook kijken we bij de muurschilderingen in Bogside. Ook zijn er in Londonderry, net als in Belfast, conflicten geweest. Het is een beetje een grimmige wijk waar je een onbestemd gevoel van krijgt. Het is niet duidelijk te benoemen. Maar toch voelt het niet prettig om hier al te lang te blijven dus na het bekijken van de muurschilderingen gaan we snel terug naar de stadsmuur. Heel veel leuke winkeltjes zijn hier niet te vinden en er staan ook veel pandjes leeg, net als in andere plaatsen.

We besluiten dat het weer tijd is om de stad te verlaten en rijden verder noordwaarts Ierland in. Je merkt er niets van dat je de grens overgaat, er staat geen bord, nee echt helemaal niets. Alleen de benzineprijzen zijn nu opeens in euro’s i.p.v. in ponden. Onderweg is er niet heel veel bijzonders te zien. We rijden via de R238 eerst naar Buncrana en daarna via de R244 naar Carndonagh en Moville. Hier maken we even een stop en daarna vervolgen we de kustroute naar Greencastle om even bij de 2 vuurtorentjes en de haven te kijken. Daarna rijden we langs vele mosselbanken terug naar Londonderry en dus ook weer terug Noord-Ierland in.

In de avond halen we eten bij “The Wok Inn” een chinees restaurant in Eglinton. Dit gaat allemaal mee naar onze B&B waar we het kunnen opeten. William en Eileen onze gastheer en vrouw zorgen hier echt heel goed voor ons. Eileen vertelt ons ook over de tijd van de conflicten in Londonderry en wat ze allemaal gezien had. Ook vertelde ze over de bomaanslag die ze zelf had meegemaakt terwijl ze met haar kinderen in Londonderry aan het winkelen was. Ze is gevlucht in een supermarkt en heeft het gelukkig overleefd maar wij vinden het een heftig verhaal waar we kippenvel van krijgen. Natuurlijk hoorden we hier over in Nederland, maar nu we deze persoonlijke verhalen te horen krijgen gaat het echt leven en besef je hoe heftig dit geweest moet zijn. Buiten verandert ons zeezicht steeds van grijs met alleen maar wolken naar grijs met prachtige zonnestralen op de bergen aan de overkant. Helaas geen echt mooie zonsondergang. Ze vinden dit wel vervelend voor ons want ze zeggen dat ze hier vaak hele mooie en spectaculaire zonsondergangen hebben. Helaas is de maand mei in dit jaar heel slecht qua weer. Ook de maand april was zeer koud.

Vrijdag 22 mei 2015 Door de Sperrin Mountains en langs de World of Owls

Omdat we de enige gasten zijn hoeven ze alleen voor ons te zorgen en kunnen we gezellig kletsen. We worden uitgebreid geknuffeld als we weggaan. We rijden over allemaal kleine weggetjes en zien vele leuke schapen en koeien onderweg. Het is wederom grijs met lage wolken en een miezerregen. We rijden door de Glenelly Vallei tussen de Sperrin Mountains. We stoppen bij het Davagh Forest Park wat er vrij nieuw uitziet maar er zijn niet echt interessante mogelijkheden om te wandelen. Dus rijden we verder naar de Beaghmore Stone Circles. Hier vinden we meerdere steencirkels uit de oude tijden. We komen daarna ook nog langs de Wallbrook Beetling Mill uit de 18e eeuw. Een mooie plek aan een smal weggetje waar we niet veel verkeer tegen komen. De route brengt ons daarna naar Cookstown. Op veel plekken mag je hier 1 of 2 uur gratis parkeren. Je gebruikt hier geen P-schijf, er loopt namelijk de hele dag een controleur die precies in de gaten houdt hoe lang jij al geparkeerd staat. Dat noemen wij nu werkverschaffing.

Vanuit Cookstown vervolgen we onze weg via de B162 naar Straw waarbij we onderweg nog even kijken bij een “Grafkamer” nabij Slieve Gallion. Uiteindelijk komen we uit bij Randalstown waar we “The World of Owls” bezoeken, een opvang voor vele soorten uilen. We krijgen vele soorten uilen te zien en ook andere dieren, de hokken zien er niet allemaal even goed uit, soms zelf wat armoedig en klein. Inmiddels is de zon gaan schijnen en loopt de temperatuur voor het eerst op boven de 20°C. Dan is het nog maar een klein stukje rijden naar Antrim waar onze laatste B&B Ardvale is gevestigd. We krijgen deze keer een soort eigen huisje in de garage met een klein keukentje.

Zaterdag 23 mei 2015 En weer naar huis….

We moeten vroeg ons bed uit voor onze vlucht terug naar Nederland. Om 5.10 uur rijden we naar het vliegveld wat ongeveer 15 minuten rijden is. We laten de auto achter op de P-plaats van Europcar en gooien de sleutel achter de balie, zoals afgesproken. Als we onze koffers inleveren horen we dat onze vlucht bijna 3 uur vertraging heeft i.v.m een technisch defect. We krijgen door onze vertraging ook nog geld om iets te eten of te drinken. Uiteindelijk vertrekken we met een nieuw vliegtuig dat is ingevlogen vanaf een ander vliegveld en staan we om 12.15 uur weer op Schiphol en is onze vakantie ten einde.